Op 10 juli 2015 werd de Vlaamse reuzencultuur door Vlaams Minister van Cultuur Sven Gatz op de Inventaris van Immaterieel erfgoed Vlaanderen geplaatst. Met deze beslissing bevestigde de minister de reuzencultuur als één van de meest gedragen en oudste tradities in Vlaanderen. Hierdoor kregen vele honderden reuzengildes die Vlaanderen rijk is, officiële erkenning voor hun dagelijkse inzet voor het levend houden van deze unieke traditie.
Een reuzengilde bestond er echter niet in Sint-Truiden, de stad en het stadspersoneel zorgde ervoor dat de reuzen mee opstapten in stoeten en op evenementen. De tijden veranderden echter. Het stadspersoneel werd minder inzetbaar, de vrijwillige inzet werd zelfs onbestaande en de overheid zag geen politiek gewin in de reuzen en bijgevolg stopte ook de financiële inbreng voor renovatie en optochten. De Fruitoogstfeesten met duizenden toeschouwers stierven een voor de reuzen weliswaar pijnloze maar voor de regio pijnlijke dood, mede ook door een gebrek aan interesse van de fruitteeltsector zelf.
Tot enkele jaren geleden toenmalig schepen van Toerisme en Landbouw, Hilde Vautmans, de reuzen vanonder het stof haalde en de Keizerlijke Commanderie ertoe verleidde zich het lot van de reuzen aan te trekken. Wat ook gebeurde.
Sint-Truiden beschikt over 7 fruitreuzen. De oude fruitreuzen (Kraker, Kernielse, Bigaro en Kapucientje) staan definitief opgesteld in Festraetstudio. Enkel de nieuwe fruitreuzen (Conference, Jonagold en Elsanta) komen bij gelegenheid van enkele evenementen nog naar buiten. Een stad met 7 reuzen is eerder uitzonderlijk maar tevens het bewijs dat de traditie in Sint-Truiden leefde en verdient nieuw leven ingeblazen te krijgen. De restauratie van een paar nieuwe reuzen werd al gerealiseerd. Nu nog de conservatie van de meer dan 70 jaar oude senioren van het reuzenbestand!